In het verpleeghuis denk ik vaak aan kruiswoordpuzzels.
Zoals mijn moeder ze vaak maakte (dat had ze een tijd, nu is het over). Dan
vulde ze de puzzel in de krant in met potlood en als ze hem af had, gumde ze de
woorden uit en maakte hem opnieuw, en dan gumde ze alles weer uit en maakte hem
weer opnieuw tot ze de krant stuk gumde. Ik kocht een puzzelboekje voor haar
van mijn zakgeld, want blijkbaar had ze aan één puzzel per dag niet genoeg.
Maar die maakte ze ook steeds opnieuw, tot de bladzijden zowat doorzichtig
waren van het gummen. In die uitgegumde hokjes kon je dan nog heel vaag de
letter zien die in dat hokje moest wonen. Dat is het verpleeghuis. Allemaal
kamertjes waar mensen in wonen die bijna uitgegumd zijn, maar als je heel goed
kijkt, zie je nog wat er heeft gestaan.
Uit: De sterren stil
Geen opmerkingen:
Een reactie posten