De stad van de alchemist, het derde deel in De verborgen universiteit-trilogie, verschijnt op 12 januari 2016. Lees meer
woensdag 14 oktober 2015
maandag 20 april 2015
Opus 5 deel 3 versie 1
Een beetje licht in mijn hoofd en met branderige beeldschermogen druk ik op de verzendknop. Baf. De eerste versie van De stad van de alchemist, deel 3 van de Verborgen universiteit, is onderweg naar mijn redacteur. En ik leun een beetje weemoedig maar voldaan achterover in mijn supercomfortabele en inmiddels aardig uitgewoonde directeursstoel van waaruit ik de lotgevallen van mijn personages bestier.
Van iets wat ooit als gedachte-experimentje, als leuk projectje voor mezelf tussen het schrijven van Streken en De sterren stil in begon, is die trilogie uitgegroeid tot proporties die ik niet had kunnen voorzien. Zoals vrijwel ieder boek is het 'a tale that grew in the telling', met wortels naar het verleden die me verleidden uitgebreid research te doen (hoe schrijf je een alchemistisch recept, om maar wat te noemen), personages die meer in hun mars bleken te hebben dan een 'walk-on'-rolletje in deel 1 en zijpaden die erom schreeuwden ingeslagen te worden. Kortom, al denk je als schrijver alles nog zo onder controle te hebben, er blijft er altijd een mate van onvoorspelbaarheid en dat maakt het schrijven tot zo’n geheimzinnig, betoverend - en soms ook frusterend - proces.
Bijzonder aan het schrijven van een trilogie was de ontdekking van wat zich in de ruimte tussen de boeken kan afspelen. Natuurlijk had ik de grote lijnen wel uitgezet, maar in het luchtledige tussen het afronden van deel 2 en het begin aan deel 3, kwamen ineens twee personages bij me met een ontwikkeling die ik zelf niet had voorzien. Ze wilden iets en ik zag dat het goed was. Ik heb ze hun zin gegeven.
Alles bij elkaar heeft de trilogie de omvang van zo'n zes à zeven keer Streken of De sterren stil, boeken waar ik toch gemiddeld zo'n twee jaar over doe, dus eigenlijk is het best nog snel gegaan, helemaal in aanmerking genomen dat ik niet fulltime schrijf - verre van dat. Om de schoorsteen rokende te houden heb ik ook een kantoorbaan, geef ik les in creatief schrijven, vertaal ik boeken, beoordeel ik manuscripten en doe links en rechts nog zo wat klusjes die op mijn pad komen. Mijn eerste vertaalde boek komt in juni uit bij Querido: Vijftig jaar zwijgen (A Fifty-Year Silence), en vertaalproject nummer 2 ligt klaar.
Nu komt de fase die me het liefst is. Herschrijven. Oscar Wilde zei dat hij een ochtend had gedaan over het weghalen van een komma en een middag over het terugplaatsen ervan en dat zijn de heerlijkste dagen die er zijn. Ik ben geen schrijver. Ik ben een herschrijver.
Van iets wat ooit als gedachte-experimentje, als leuk projectje voor mezelf tussen het schrijven van Streken en De sterren stil in begon, is die trilogie uitgegroeid tot proporties die ik niet had kunnen voorzien. Zoals vrijwel ieder boek is het 'a tale that grew in the telling', met wortels naar het verleden die me verleidden uitgebreid research te doen (hoe schrijf je een alchemistisch recept, om maar wat te noemen), personages die meer in hun mars bleken te hebben dan een 'walk-on'-rolletje in deel 1 en zijpaden die erom schreeuwden ingeslagen te worden. Kortom, al denk je als schrijver alles nog zo onder controle te hebben, er blijft er altijd een mate van onvoorspelbaarheid en dat maakt het schrijven tot zo’n geheimzinnig, betoverend - en soms ook frusterend - proces.
Bijzonder aan het schrijven van een trilogie was de ontdekking van wat zich in de ruimte tussen de boeken kan afspelen. Natuurlijk had ik de grote lijnen wel uitgezet, maar in het luchtledige tussen het afronden van deel 2 en het begin aan deel 3, kwamen ineens twee personages bij me met een ontwikkeling die ik zelf niet had voorzien. Ze wilden iets en ik zag dat het goed was. Ik heb ze hun zin gegeven.
Alles bij elkaar heeft de trilogie de omvang van zo'n zes à zeven keer Streken of De sterren stil, boeken waar ik toch gemiddeld zo'n twee jaar over doe, dus eigenlijk is het best nog snel gegaan, helemaal in aanmerking genomen dat ik niet fulltime schrijf - verre van dat. Om de schoorsteen rokende te houden heb ik ook een kantoorbaan, geef ik les in creatief schrijven, vertaal ik boeken, beoordeel ik manuscripten en doe links en rechts nog zo wat klusjes die op mijn pad komen. Mijn eerste vertaalde boek komt in juni uit bij Querido: Vijftig jaar zwijgen (A Fifty-Year Silence), en vertaalproject nummer 2 ligt klaar.
Nu komt de fase die me het liefst is. Herschrijven. Oscar Wilde zei dat hij een ochtend had gedaan over het weghalen van een komma en een middag over het terugplaatsen ervan en dat zijn de heerlijkste dagen die er zijn. Ik ben geen schrijver. Ik ben een herschrijver.
En wanneer komt deel 3 dan uit? Daar heb ik na de redactieronde pas waarschijnlijk goed zicht op, dus dan zal ik dat zeker hier melden. Liefs zo snel mogelijk, want ik zit alweer vol nieuwe ideeën. Intussen wil ik iedereen die met smart wacht bedanken voor het geduld! Het komt. Echt.
Abonneren op:
Posts (Atom)